Pracujemy codziennie. E-wizyta nawet w 15 minut

Planowanie finansowe stanowi podstawę skutecznego funkcjonowania każdej działalności gospodarczej. W warunkach rynkowych niepewność to stały element, dlatego tak ważne jest dokładne analizowanie wpływu podejmowanych decyzji na kondycję finansową firmy. Charakter planowania w gospodarce rynkowej znacznie różni się od planowania w systemie centralnie sterowanym, gdzie celem było podporządkowanie działalności przedsiębiorstw odgórnym założeniom ustalanym przez państwo. W realiach wolnego rynku planowanie ma na celu wspieranie racjonalnych decyzji, zgodnych z mikroekonomicznymi przesłankami właściwymi dla danego przedsiębiorstwa. Oznacza to odejście od planowania rzeczowego na rzecz finansowego, ponieważ to właśnie wynik finansowy jest podstawą wzrostu wartości firmy na konkurencyjnym rynku.

Planowanie finansowe przynosi szereg wymiernych korzyści. Z jednej strony pozwala przedsiębiorstwu określić dostępne źródła finansowania planów rzeczowych oraz oszacować ich koszt. Z drugiej strony umożliwia ocenę, jak różne warianty decyzji wpływają na wynik finansowy, przez co proces podejmowania decyzji opiera się na analizie finansowej. Kluczowym elementem całego procesu jest również kontrola przebiegu działań gospodarczych — jej celem jest ocena realizacji założonych efektów i reagowanie na ewentualne odchylenia wynikające ze zmieniających się warunków zewnętrznych.

Planowanie finansowe to proces, w którym:

Planowanie finansowe wyznacza ścieżki realizacji celów przedsiębiorstwa. Najważniejszym strategicznym celem jest zwiększanie wartości rynkowej kapitału własnego właścicieli. Wybór konkretnych środków prowadzących do tego celu pozostaje jednak otwarty — zależy od decyzji kadry zarządzającej. Plan finansowy stanowi zestawienie konkretnych kroków, które należy podjąć, by osiągnąć ten cel. Należy jednak pamiętać, że w warunkach niepewności decyzje często ulegają korektom, a do ich realizacji potrzebny jest czas. Przykładowo, jeżeli firma planuje budowę zakładu produkcyjnego w roku 2010, to już w 2008 roku — lub wcześniej — powinna rozpocząć starania o partnerów i finansowanie inwestycji.

Rozważając problemy związane z planowaniem, warto pamiętać, że:

Można więc powiedzieć, że planowanie finansowe polega na analizie skutków, jakie różne scenariusze działania mogą mieć dla realizacji długoterminowych, strategicznych celów firmy. U nas na portalu dowiesz się, jak mądrze planować finansowo w Twojej firmie!

Czy arkusze kalkulacyjne z danymi finansowymi są nadal wykorzystywane do celów planowania?

Choć na rynku dostępne są zaawansowane narzędzia do planowania i budżetowania, wielu specjalistów ds. finansów wciąż opiera się na tradycyjnych arkuszach kalkulacyjnych. Arkusze kalkulacyjne nie są jednak odpowiednie do kompleksowego, przyszłościowego planowania z kilku powodów. Przede wszystkim brakuje w nich odpowiednich zabezpieczeń i mechanizmów kontroli. Są też podatne na błędy użytkowników, a także powodują problemy z zarządzaniem wersjami dokumentów. Proces zbierania danych jest czasochłonny, co sprawia, że arkusze często zawierają nieaktualne informacje już w momencie ich użycia. W efekcie powstają tylko fragmentaryczne plany finansowe i operacyjne.

Kolejnym problemem jest rozproszenie arkuszy kalkulacyjnych w różnych działach firmy, co znacząco utrudnia stworzenie całościowego, spójnego obrazu sytuacji finansowej. Trudno zarządzać wieloma dokumentami, które często zawierają skomplikowane makra i odnośniki do innych plików.

Co więcej, arkusze kalkulacyjne nie zostały stworzone z myślą o współczesnych potrzebach planowania, prognozowania, budżetowania, raportowania czy analiz. Ich integracja z systemami ERP lub innymi narzędziami zarządzania jest kłopotliwa. Brakuje im również funkcji nowoczesnych technologii — takich jak analizy predykcyjne czy scenariusze „co-jeśli” — które opierają się na danych pochodzących z wielu źródeł i umożliwiają lepsze zarządzanie przyszłością firmy.

Plan wdrożenia oprogramowania do planowania finansowego

Współczesne planowanie finansowe opiera się przede wszystkim na danych. Z czynności wykonywanej okresowo – głównie przez dział finansowy – przekształciło się ono w ciągły, zintegrowany proces, angażujący różne działy i poziomy organizacji. Obecnie planowanie to nie tylko analiza przeszłości i teraźniejszości, ale także zrozumienie przyczyn zjawisk oraz przewidywanie ich dalszego przebiegu. Dzięki temu możliwe jest skuteczniejsze prognozowanie przyszłości.

Na przestrzeni lat planowanie finansowe przeszło ewolucję – od ręcznych, czasochłonnych działań po nowoczesne podejście oparte na technologii i analizie danych. Coraz częściej wykorzystuje się w tym celu sztuczną inteligencję, uczenie maszynowe oraz inne zaawansowane narzędzia, które pozwalają przetwarzać i interpretować złożone zestawy informacji. O ile dawniej decyzje opierały się głównie na danych historycznych i ogólnych trendach, dziś korzysta się z dynamicznych prognoz, tworzonych na podstawie wielu źródeł danych, symulacji scenariuszowych i aktualnych uwarunkowań rynkowych. Dzięki temu planowanie staje się bardziej elastyczne i precyzyjne.

Planowanie i budżetowanie

Choć narzędzia do planowania i budżetowania są dostępne od ponad 25 lat, ich funkcjonalność znacznie się rozwinęła. Pierwotnie były to rozwiązania lokalne, często wymagające instalacji w modelu klient/serwer. Obecnie dominują systemy chmurowe, które można wdrożyć w całej organizacji – nie tylko w dziale finansowym, ale także w działach operacyjnych i liniach biznesowych. Taki model umożliwia tworzenie spójnych, kompleksowych planów obejmujących wszystkie aspekty funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Co można osiągnąć przez planowanie finansowe? :

Badanie interakcji – skuteczny plan finansowy powinien uwzględniać wzajemne powiązania pomiędzy planowanymi inwestycjami, decyzjami finansowymi a ich wpływem na funkcjonowanie całej organizacji. Innymi słowy, jeżeli firma planuje wdrażanie nowych projektów czy inwestycji, plan finansowy musi jasno wskazywać źródła finansowania tych działań oraz potencjalne konsekwencje dla innych obszarów działalności.

Rozważanie możliwości – planowanie finansowe umożliwia firmie analizę różnych scenariuszy działania i ocenę ich wpływu na sytuację przedsiębiorstwa. Dzięki temu możliwe jest porównanie alternatywnych rozwiązań inwestycyjnych i finansowych, jak również ich konsekwencji dla interesariuszy, w tym udziałowców. Analizowane są m.in. perspektywy związane z nowymi liniami produkcyjnymi, strategie marketingowe dla nowych produktów czy decyzje o ewentualnym zamykaniu zakładów produkcyjnych.

Unikanie niespodzianek – jednym z kluczowych celów planowania finansowego jest przygotowanie firmy na różne warianty rozwoju sytuacji. Plan powinien zawierać odpowiedzi na pytanie, co się stanie, jeśli określony scenariusz się ziści, a przyjęte założenia okażą się nietrafne. Uwzględnienie planów awaryjnych oraz elastycznych rozwiązań pozwala ograniczyć ryzyko negatywnych skutków nieprzewidzianych zdarzeń.

Zapewnienie wykonalności i spójności wewnętrznej – plan finansowy ma również na celu zintegrowanie różnorodnych celów szczegółowych przedsiębiorstwa – takich jak: udziały rynkowe, stopy zwrotu z kapitału własnego, poziom dźwigni finansowej czy inne wskaźniki efektywności – z codzienną działalnością operacyjną. W sytuacjach, gdy cele te są sprzeczne, plan powinien zawierać mechanizmy ich uzgadniania poprzez ustalanie priorytetów, modyfikację założeń i tworzenie jednolitej, spójnej struktury celów strategicznych.

Metoda procentu od inflacji

Omawiana metoda należy do grupy technik opartych na tzw. stałych zależnościach (por. R. Machała, 2014, s. 362). Jej istotą jest prognozowanie poszczególnych pozycji rachunku zysków i strat przy założeniu, że będą one wzrastały w tempie proporcjonalnym do tempa inflacji.

Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo nie planuje rozwoju działalności, można założyć, że określone koszty – np. opłaty czynszowe – będą rosnąć w tempie wyprzedzającym inflację, np. 1,5-krotnie szybciej (R. Machała, 2014, s. 362). Tego rodzaju założenie pozwala na uproszczone, ale realistyczne modelowanie zmian kosztowych w otoczeniu inflacyjnym.

Metoda procentu inflacji znajduje szczególne zastosowanie w przypadku firm, które zakończyły już zasadniczy etap wzrostu i w nadchodzącym okresie nie planują znaczącego rozszerzania skali działalności. W takich warunkach przyjmuje się, że rozwój poszczególnych pozycji finansowych będzie determinowany głównie przez zmiany w poziomie cen.

Warto jednak zaznaczyć, że nawet przy zastosowaniu tej metody konieczne może być indywidualne prognozowanie określonych pozycji – zwłaszcza tych, które nie wykazują jednoznacznej zależności od inflacji lub charakteryzują się większą zmiennością. Przykładami mogą być ceny surowców, koszty energii czy wynagrodzenia, które często wymagają bardziej szczegółowej analizy niż prosty przelicznik inflacyjny.

Budżetowanie od zera to podejście najczęściej stosowane w celu racjonalizacji i optymalizacji kosztów ponoszonych przez organizację. Metoda ta zakłada, że każdy koszt musi zostać szczegółowo uzasadniony i zatwierdzony od podstaw, niezależnie od wydatków poniesionych w latach wcześniejszych. Innymi słowy – tworzenie budżetu nie opiera się na danych historycznych, lecz rozpoczyna się całkowicie od zera.

W tym modelu nie zakłada się kontynuacji dotychczasowych wydatków — każda pozycja budżetowa musi zostać przeanalizowana i ponownie oceniona pod kątem zasadności i wartości dodanej dla organizacji. Taki sposób budżetowania zmusza do krytycznego spojrzenia na wszystkie procesy i wydatki oraz wymusza ich szczegółową weryfikację.

Choć budżetowanie od zera bywa często kojarzone z cięciem kosztów, jego potencjał sięga znacznie dalej. Może być skutecznym narzędziem strategicznym, pozwalającym skoncentrować dostępne zasoby na działaniach o najwyższym potencjale przychodowym. Dzięki temu organizacja może efektywniej alokować środki, unikając rutynowych i nieoptymalnych wydatków, które z czasem mogą przestać wspierać realizację celów biznesowych.

Cele planowania finansowego obejmują przede wszystkim precyzyjne określenie zapotrzebowania na kapitał, wynikającego z planowanych przedsięwzięć i działań strategicznych firmy. Kluczowym elementem tego procesu jest identyfikacja tzw. luki finansowej, rozumianej jako różnica pomiędzy planowanymi aktywami a źródłami ich finansowania, czyli pasywami.

Równie istotne jest ustalenie struktury finansowania tej luki – zarówno pod względem rodzaju kapitału (własny czy obcy), jego wysokości, jak i terminów pozyskania. Odpowiednio dobrane źródła finansowania mają bezpośredni wpływ na utrzymanie stabilności finansowej przedsiębiorstwa i ograniczenie ryzyka związanego z nadmiernym zadłużeniem lub brakiem środków.

Dodatkowo analiza płynności finansowej w poszczególnych obszarach działalności firmy pozwala ocenić, czy organizacja posiada wystarczające zasoby do finansowania bieżącej działalności operacyjnej oraz planowanych inwestycji. Odpowiednie zarządzanie płynnością minimalizuje ryzyko wystąpienia chwilowych problemów z wypłacalnością i wspiera ciągłość działania przedsiębiorstwa.

Kolejnym kluczowym elementem planowania finansowego jest proces scalania drobnych propozycji inwestycyjnych napływających z różnych działów operacyjnych w jeden spójny i kompleksowy plan. Taka integracja jest niezbędna, aby efektywnie wykorzystywać dostępne zasoby oraz zapewnić koherentność działań całej organizacji.

Istotną częścią tego procesu jest także przygotowanie zbioru założeń dotyczących najważniejszych zmiennych wpływających na działalność firmy. W praktyce tworzy się trzy podstawowe warianty planów:

Metoda prognozowania wykorzystująca prostą regresję liniową opiera się na badaniu zależności pomiędzy jedną zmienną niezależną (objaśniającą) a zmienną zależną, której wartość chcemy oszacować. W praktyce tworzy się linię trendu, która najlepiej dopasowuje się do dostępnych danych historycznych, co pozwala na przewidywanie przyszłych wartości tej zmiennej.

Ta technika sprawdza się wtedy, gdy między zmiennymi występuje istotna korelacja, umożliwiająca prognozowanie na podstawie obserwowanych wzorców i trendów. Dzięki temu można efektywnie analizować zachowania oraz przewidywać przyszłe zmiany.

Metoda prognozowania z zastosowaniem wielokrotnej regresji liniowej to bardziej zaawansowane narzędzie, które analizuje wpływ wielu zmiennych niezależnych na jedną zmienną zależną. W ramach tej metody tworzy się model regresji uwzględniający różnorodne czynniki oddziałujące na badane zjawisko.

Dzięki temu podejściu możliwe jest dokładniejsze przewidywanie przyszłych wartości, ponieważ analiza obejmuje szerszy zestaw determinant zmian w danych. Metoda wielokrotnej regresji liniowej jest szczególnie użyteczna w bardziej złożonych sytuacjach, gdy wiele czynników wpływa na obserwowane wyniki, co pozwala na bardziej precyzyjne prognozy.

Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z różnorodnym ryzykiem finansowym oraz możliwością krótkotrwałego funkcjonowania na rynku. Aby zminimalizować te zagrożenia, w przedsiębiorstwie stosuje się planowanie finansowe. Proces ten obejmuje szerokie analizy we wszystkich obszarach działalności firmy.

Przede wszystkim ocenia się, jak poszczególne decyzje wpływają na funkcjonowanie firmy — na przykład, które warunki umowy z potencjalnym kontrahentem będą dla przedsiębiorstwa najbardziej korzystne, czy dana decyzja może przynieść straty lub zyski, oraz jaki będzie ich poziom.

Analizy wykonywane przez specjalistów mają na celu wspieranie kierownictwa w podejmowaniu jak najlepszych decyzji. Przemyślane wybory przekładają się na optymalne wyniki, co wzmacnia pozycję przedsiębiorstwa na rynku. Wdrożenie planowania finansowego zapewnia również większą kontrolę nad wszystkimi transakcjami oraz umowami zawieranymi z kontrahentami.

Planowanie finansowe w firmie obejmuje wiele różnych elementów, jednak pewne składniki stanowią fundament każdej strategii działania.

Podstawą jest plan finansowy, który zawiera prognozę przychodów i kosztów, znaną także jako sprawozdanie finansowe pro forma. Takie zestawienie przygotowuje się, aby zaplanować przyszłe działania przedsiębiorstwa. Sprawozdanie pro forma opiera się na analizie wyników sprzedaży z określonego okresu.

Prognoza sprzedaży stanowi istotny element planu finansowego. Dokładne przewidywania w tym zakresie są niezbędne do skutecznego planowania, ponieważ to właśnie określony cel sprzedaży stanowi punkt odniesienia dla pozostałych części planu, takich jak szacowanie potencjalnych zysków i strat.

Planowanie finansowe uwzględnia również zmiany w aktywach przedsiębiorstwa. Zadaniem systemu planistycznego jest przewidzenie modyfikacji w trwałych aktywach firmy oraz w kapitale obrotowym netto. Solidny plan finansowy powinien także zawierać strategie dotyczące zarządzania zadłużeniem oraz wzrostu kapitału, między innymi w wyniku obrotu papierami wartościowymi.

Kluczowym celem planowania finansowego jest dążenie do realizacji jednego z przygotowanych przez ekspertów scenariuszy. Jednak specjaliści i przedsiębiorcy muszą być świadomi, że nieprzewidziane zdarzenia mogą wpłynąć na wysokość sprzedaży, przychodów czy kosztów. Dlatego w planie uwzględnia się rezerwę finansową, która pozwala na zachowanie równowagi bilansu w razie konieczności.

Osoby zajmujące się planowaniem finansowym powinny mieć dogłębną znajomość środowiska, w jakim działa firma, oraz szeroką wiedzę ekonomiczną, co umożliwia precyzyjniejsze prognozowanie trendów rynkowych.

Planowanie finansowe w przedsiębiorstwie to istotna inwestycja w rozwój firmy, która przynosi znacznie więcej korzyści niż strat. Oprócz wymiernych zysków finansowych, zapewnia poczucie bezpieczeństwa, stabilności oraz umożliwia podejmowanie przemyślanych decyzji. Warto więc w każdej organizacji szczególnie zadbać o budowanie i wdrażanie strategii opartej na solidnym planowaniu finansowym.

Proces planowania finansowego składa się z kilku kluczowych etapów, które pozwalają na stworzenie i skuteczną realizację planu finansowego:

Integralną częścią planowania finansowego jest sprawozdawczość finansowa, która pozwala na bieżącą analizę i kontrolę stanu finansów, co jest fundamentem świadomego podejmowania decyzji.

Ważnym elementem planowania finansowego jest sprawozdawczość finansowa, która umożliwia bieżące monitorowanie i analizę stanu finansów, co jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji.

Podsumowując, skuteczne zarządzanie finansami to coś więcej niż tylko kontrola wydatków — to także inwestowanie w przyszłość. Kluczowe elementy tego podejścia to: planowanie, rozsądne gospodarowanie środkami, rozwijanie zdrowych nawyków finansowych oraz inwestowanie w kapitał niematerialny, taki jak edukacja czy rozwój osobisty. Wszystkie te działania mogą znacząco przyczynić się do poprawy jakości życia, zapewniając większy spokój, bezpieczeństwo i możliwość realizowania długoterminowych celów. Świadome podejście do finansów to nie tylko sposób na osiąganie wyników ekonomicznych, ale przede wszystkim narzędzie do budowania stabilnej i spełnionej przyszłości.

Prawa pacjenta

PRAWA PACJENTA

Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta – wyciąg:

Masz prawo do bezpłatnych świadczeń opieki zdrowotnej

Masz prawo do równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Sposób udzielania Ci pomocy medycznej i procedury z tym związane muszą odpowiadać wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej. Jeżeli istnieją ograniczenia w możliwości udzielania odpowiednich świadczeń, masz prawo do przejrzystej, obiektywnej, opartej na kryteriach medycznych procedury ustalającej kolejność dostępu do tych świadczeń (tzw. kolejki). Każdy, kto ma prawo do świadczeń opieki zdrowotnej, otrzymuje pomoc medyczną na takim samym poziomie.

Masz prawo do natychmiastowego otrzymania pomocy medycznej, bez skierowania, w stanie nagłym – jeśli jest zagrożone Twoje zdrowie lub życie. W stanach nagłych masz prawo skorzystać z pomocy lekarza, który nie jest lekarzem ubezpieczenia zdrowotnego, w zakresie niezbędnych świadczeń opieki zdrowotnej. Prawo do natychmiastowej pomocy medycznej, bez skierowania, ma także kobieta w czasie porodu.

Możesz żądać, aby lekarz udzielający Ci świadczeń zdrowotnych zasięgnął opinii innego lekarza lub zwołał konsylium lekarskie. Lekarz może odmówić zasięgnięcia opinii innego lekarza, jeżeli uzna to za bezzasadne. Pamiętaj, że w takiej sytuacji Twoje żądanie oraz odmowa lekarza powinny zostać odnotowane w dokumentacji medycznej, do której masz dostęp.

Dotyczy to również świadczeń zdrowotnych udzielanych przez pielęgniarkę lub położną.

Masz prawo do wyczerpującej i zrozumiałej informacji o swoim stanie zdrowia

Jeżeli ukończyłeś 16 lat, masz prawo uzyskać od lekarza przystępną informację o Twoim stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych oraz dających się przewidzieć następstwach (dla Twojego zdrowia i życia) zastosowania albo zaniechania określonych czynności medycznych. Jeżeli jesteś w wieku 16 – 18 lat, tę informację ma prawo uzyskać także Twój przedstawiciel ustawowy (np. rodzic).

Lekarz powinien Ci dokładnie wyjaśnić, na czym będą polegały przeprowadzane zabiegi i badania oraz w jakim celu będziesz przyjmował dany lek. Masz prawo do informacji o wynikach przeprowadzonych badań. Jeśli za dane świadczenie musiałbyś częściowo lub w całości zapłacić, lekarz powinien to wyraźnie zaznaczyć. Przysługuje Ci również prawo do uzyskania od pielęgniarki lub położnej przystępnej informacji o pielęgnacji i zabiegach pielęgniarskich (położniczych).

Po uzyskaniu informacji o swoim stanie zdrowia, możesz przedstawić lekarzowi swoje zdanie na ten temat. Jeżeli masz powody sądzić, że lekarz nie przekazał Ci wszystkich informacji o Twoim stanie zdrowia i o niepomyślnym rokowaniu, masz prawo żądać, aby udzielono Ci pełnych informacji.

Pamiętaj, możesz pytać o wszystko, co Cię niepokoi oraz do momentu, aż przekazywana informacja będzie dla Ciebie zrozumiała.

Jeżeli nie chcesz być informowany o swoim stanie zdrowia, masz prawo zrezygnować z tych informacji – ze wskazaniem, czy rezygnujesz ze wszystkich informacji, czy tylko z niektórych.

Lekarz może nie podjąć lub odstąpić od leczenia, o ile nie zachodzi przypadek niecierpiący zwłoki, a brak udzielenia pomocy medycznej nie stanowi dla Ciebie niebezpieczeństwa: utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała, ciężkiego rozstroju zdrowia oraz innego przypadku niecierpiącego zwłoki. Odstąpienie od leczenia nie może być dla Ciebie zaskoczeniem. Powinieneś zostać poinformowany o tym odpowiednio wcześniej. Masz prawo uzyskać informację i wskazanie, u jakiego innego lekarza lub w jakim innym szpitalu czy przychodni masz realną możliwość kontynuowania leczenia.

Pamiętaj, że Ty decydujesz, komu i jakie informacje o Twoim zdrowiu mogą być przekazywane. Możesz wyrazić zgodę na udzielanie tych informacji innym osobom (rodzinie, znajomym, mediom), możesz również nie upoważnić do tego nikogo.

Masz prawo zobowiązać szpital (oraz każdy inny podmiot udzielający Ci świadczenia zdrowotnego) do poinformowania osób bliskich lub wskazanych instytucji o śmierci lub zagrożeniu życia wynikającego z Twojego stanu zdrowia. Możesz udzielić takiego upoważnienia już w chwili przyjęcia do szpitala lub w trakcie pobytu. Szpital ma obowiązek wypełnić życzenie pacjenta niezwłocznie i skutecznie.

Upoważnienie powinno zawierać:

  • miejscowość i datę,

  • Twoje dane (imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer PESEL),

  • dane osoby upoważnionej (imię i nazwisko, adres zamieszkania, nr dowodu tożsamości),

  • Twój wyraźny podpis.

Masz prawo do wyrażenia zgody na udzielenie świadczeń zdrowotnych

Po otrzymaniu od lekarza wyczerpującej i zrozumiałej informacji o Twoim stanie zdrowia, jeśli ukończyłeś 16 lat, masz prawo wyrazić zgodę na przeprowadzenie badania. Pamiętaj, zawsze możesz się nie zgodzić na dane świadczenie zdrowotne lub zażądać zaprzestania jego udzielania. Wyrażasz oddzielną zgodę na pobyt w szpitalu oraz na wszystkie inne badania i świadczenia medyczne. Zgoda może być ustna, pisemna albo wyrażona poprzez takie zachowanie, które nie budzi wątpliwości co do podjętej decyzji. Pisemna zgoda jest wymagana w przypadku zabiegu operacyjnego albo zastosowania metody leczenia lub diagnostyki stwarzających podwyższone ryzyko mające wpływ na stan Twojego zdrowia lub na Twoje życie.

Jeśli masz 16 – 18 lat i nie zgadzasz się na udzielenie Ci świadczenia zdrowotnego, a Twój przedstawiciel ustawowy (np. rodzic) ma odmienne zdanie, decyzję podejmuje sąd opiekuńczy.

Masz prawo do zgłoszenia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza

Masz prawo (lub w Twoim imieniu Twój przedstawiciel ustawowy) wnieść sprzeciw wobec opinii albo orzeczenia, które wydaje lekarz o Twoim stanie zdrowia, jeśli opinia albo orzeczenie ma wpływ na Twoje prawa lub obowiązki wynikające z przepisów prawa. Sprzeciw wymaga uzasadnienia, w tym wskazania odpowiedniego przepisu, z którego wynikają prawa lub obowiązki. Sprzeciw wnosi się do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta, za pośrednictwem Rzecznika Praw Pacjenta, w terminie 30 dni od wydania opinii albo orzeczenia.

Czytaj więcej na ten temat wniesienia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia, które wydaje lekarz w serwisie Rzecznika Praw Pacjenta.

Sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza nie można wnieść w przypadku, gdy postępowania odwoławcze od wydanych opinii i orzeczeń regulują odrębne przepisy (np. odwołanie od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS).

Komisja Lekarska na podstawie dokumentacji medycznej oraz, w miarę potrzeby, po zbadaniu pacjenta, wydaje orzeczenie niezwłocznie, nie później niż w terminie 30 dni od wniesienia sprzeciwu. Od rozstrzygnięcia Komisji Lekarskiej nie przysługuje odwołanie.

Masz prawo do zgłaszania niepożądanych działań produktów leczniczych

Możesz (lub Twój przedstawiciel ustawowy albo opiekun faktyczny) zgłosić niepożądane działania produktów leczniczych osobom, które wykonują zawód medyczny, prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych lub podmiotowi odpowiedzialnemu za wprowadzenie produktu leczniczego do obrotu.

Masz prawo do poszanowania godności i intymności

Masz prawo do poszanowania godności i intymności podczas otrzymywania świadczeń zdrowotnych. W związku z tym w trakcie udzielania pomocy medycznej powinny być obecne tylko te osoby, które są niezbędne ze względu na rodzaj świadczenia. Uczestnictwo innych osób, w tym osób wykonujących zawód medyczny oraz studentów uczelni medycznych, wymaga Twojej zgody i zgody lekarza, który udziela świadczenia.

Masz prawo przygotować się do badania lub zabiegu w osobnym, osłoniętym miejscu, tak aby nie można było Cię oglądać ani podsłuchać. Jeżeli jesteś unieruchomiony w łóżku lub obłożnie chory i przebywasz w sali wieloosobowej, masz prawo oczekiwać, że badanie lub zabieg będą przeprowadzone z poszanowaniem intymności i godności – za parawanem lub zasłonką. Lekarz nie powinien omawiać Twojej choroby i zadawać Ci intymnych pytań w obecności innych pacjentów.

Prawo do poszanowania godności obejmuje także prawo do godnego umierania. Jeżeli znajdujesz się w stanie terminalnym, masz prawo do świadczeń zdrowotnych zapewniających łagodzenie bólu i zminimalizowanie cierpienia innego typu.

Przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych może być obecna bliska Ci osoba. Lekarz ma prawo nie zgodzić się na obecność osoby bliskiej, jeśli istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub ze względu na Twoje bezpieczeństwo zdrowotne. Tę odmowę odnotowuje się w dokumentacji medycznej.

Masz prawo do zachowania tajemnicy informacji na Twój temat

Masz prawo do ochrony danych i utrzymania w tajemnicy informacji na Twój temat uzyskanych przez osoby wykonujące zawód medyczny (np. lekarzy) w związku z udzielaniem Ci świadczeń zdrowotnych. Tajemnica lekarska obejmuje wszelkie informacje dotyczące stanu zdrowia, rozpoznania i przebiegu leczenia, jak również życia prywatnego, rodzinnego i zawodowego.

Informacje te muszą być traktowane jako poufne i nie mogą być ujawniane osobom nieupoważnionym również po Twojej śmierci. Osoby wykonujące zawód medyczny są zobowiązane do ujawnienia informacji, gdy tajemnica lekarska może powodować niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia Twojego i innych osób.

Masz prawo do dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej Twojego stanu zdrowia oraz udzielonych świadczeń zdrowotnych

Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych (np. szpital, poradnia, prywatna placówka) ma obowiązek udostępnić Twoją dokumentację medyczną Tobie, Twojemu przedstawicielowi ustawowemu lub osobie upoważnionej przez Ciebie. Po Twojej śmierci prawo wglądu w dokumentację medyczną ma osoba, którą upoważniłeś za życia.

Upoważnienie powinno zawierać:

  • miejscowość i datę,

  • Twoje dane (imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer PESEL),

  • dane osoby upoważnionej (imię i nazwisko, adres zamieszkania, nr dowodu tożsamości),

  • Twój wyraźny podpis.

Dokumentacja medyczna może być udostępniona do wglądu (bezpłatnie, w siedzibie podmiotu, w którym się leczysz lub leczyłeś), poprzez sporządzenie jej wyciągów, kopii lub odpisów (za opłatą) lub poprzez wydanie oryginału za pokwitowaniem odbioru (z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu). Lekarz ma obowiązek wyjaśnić Ci treść dokumentacji medycznej zrozumiały i wyczerpujący w sposób.

Po zakończonym leczeniu szpitalnym powinieneś otrzymać kartę informacyjną dotyczącą rozpoznania choroby, wyników badań, zastosowanego leczenia, terminów wykonanych zabiegów, dalszych wskazań, czasu zwolnienia od pracy, adnotacji o zapisanych lekach oraz terminach planowanych konsultacji.

Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych przechowuje dokumentację medyczną przez 20 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano ostatniego wpisu. Wyjątki od tego okresu określa ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Twoje prawa w przychodni, ośrodku zdrowia, poradni, ambulatorium, aptece

  • Masz prawo do informacji o swoich prawach. Taka informacja powinna być umieszczona w miejscu ogólnodostępnym, a w przypadku pacjentów którzy nie mogą się poruszać i przebywają w stacjonarnym podmiocie leczniczym (np. szpitalu, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, pielęgnacyjno-opiekuńczym, rehabilitacji leczniczej, sanatorium) – w pomieszczeniu, gdzie znajduje się pacjent.

  • Masz prawo do informacji o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot leczniczy, w tym o profilaktycznych programach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, realizowanych przez ten podmiot.

  • Masz prawo wybrać lekarza ubezpieczenia zdrowotnego pierwszego kontaktu (lekarz podstawowej opieki zdrowotnej). Może być nim lekarz rodzinny, internista lub pediatra (w przypadku dzieci). W ciągu roku kalendarzowego możesz trzykrotnie i bezpłatnie zmienić swoją decyzję.

  • Masz prawo wybrać pielęgniarkę i położną ubezpieczenia zdrowotnego (pielęgniarkę/położną podstawowej opieki zdrowotnej). W ciągu roku kalendarzowego możesz trzykrotnie i bezpłatnie zmienić swoją decyzję.

  • W ramach podstawowej opieki zdrowotnej masz prawo do badania oraz porady lekarskiej bez skierowania, w tym do nocnej (od 18:00 do 8:00) oraz świątecznej opieki lekarskiej i pielęgniarskiej, udzielanej w formie ambulatoryjnej i wyjazdowej.

  • Masz prawo zarejestrować się do lekarza osobiście, przez osoby trzecie lub telefonicznie.

  • Jeśli wybrany przez Ciebie lekarz jest nieobecny, musisz zostać przyjęty przez innego lekarza.

  • Bez skierowania, masz prawo do ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych udzielanych przez: ginekologa i położnika, dentystę, wenerologa, onkologa oraz psychiatrę.

  • Masz prawo do ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych bez skierowania, gdy chorujesz na gruźlicę, gdy jesteś zakażony wirusem HIV, jesteś inwalidą wojennym i wojskowym, kombatantem, osobą represjonowaną lub cywilną niewidomą ofiarą działań wojennych.

  • Masz prawo do leczenia urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa bez skierowania, gdy jesteś weteranem poszkodowanym.

  • Masz prawo do leczenia odwykowego bez skierowania, gdy jesteś osobą uzależnioną od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych.

  • Na podstawie skierowania masz prawo do bezpłatnych badań diagnostycznych zleconych przez lekarza leczenia uzdrowiskowego, rehabilitacji leczniczej, leczenia szpitalnego, ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych.

  • Na podstawie skierowania masz prawo do bezpłatnego sprzętu rehabilitacyjno-ortopedycznego i środków higieniczno-pielęgnacyjnych.

  • Masz prawo do bezpłatnego wystawienia orzeczeń i zaświadczeń lekarskich, jeżeli są one związane z dalszym leczeniem, rehabilitacją, niezdolnością do pracy, kontynuowaniem nauki, uczestnictwem dzieci, uczniów, słuchaczy zakładów kształcenia nauczycieli i studentów w zajęciach sportowych i w zorganizowanym wypoczynku, a także jeżeli są wydawane dla celów pomocy społecznej, wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej, orzecznictwa o niepełnosprawności, uzyskania zasiłku pielęgnacyjnego lub ustalenia przyczyn i rodzaju uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy w rodziny.

  • Masz prawo do bezpłatnego wystawienia zaświadczeń lekarskich lub zaświadczeń wystawianych przez położną, jeżeli są one potrzebne do uzyskania dodatku z tytułu urodzenia dziecka lub jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia dziecka.

  • Jeśli nie masz skierowania, jesteś zobowiązany ponieść koszty udzielonych świadczeń opieki zdrowotnej wymagających skierowania.

  • Masz prawo do informacji o leku zastępczym, który jest tańszym odpowiednikiem leku wypisanego na recepcie oraz do informacji o sposobie jego stosowania, przechowywania oraz ewentualnych interakcjach z innymi medykamentami.

Aby przejśc do Ustawy o prawach pacjenta kliknij tutaj.

Informacja o prawach pacjenta na stronie rządowej GOV.PL



Rozpocznij e-konsultację z możliwością uzyskania e-recepty

Oszczędzanie pieniędzy nie musi oznaczać skrupulatnego analizowania budżetu i śledzenia każdej wydanej złotówki. Czasem wystarczy kilka prostych nawyków i zmian w codziennym życiu, by zauważyć, że w portfelu zostaje więcej gotówki. Oto kilka nietypowych sposobów na oszczędzanie, które nie wymagają skomplikowanych strategii finansowych.

1. Naucz się mówić „nie”

Brzmi prosto, ale to jedna z najtrudniejszych rzeczy. Ile razy dałeś się namówić na wyjście do restauracji, mimo że w domu czekało jedzenie? Jak często kupujesz coś, bo „wszyscy to mają”? Umiejętność odmawiania – zarówno sobie, jak i innym – to klucz do oszczędzania. Nie musisz być zawsze dostępny na każdą propozycję wydania pieniędzy.

2. Zamień „muszę” na „mogę”

Wielu ludzi traci pieniądze, bo wydaje je z przyzwyczajenia. Czy naprawdę musisz kupować kawę na mieście codziennie? Czy musisz jechać taksówką, skoro autobus jedzie w to samo miejsce? Podejście „mogę, ale nie muszę” sprawia, że zaczynasz bardziej świadomie podejmować decyzje zakupowe.

3. Pokochaj rzeczy używane

Nie wszystko, co kupujesz, musi być nowe. Rzeczy z drugiej ręki często są w świetnym stanie, a kosztują ułamek ceny. Od książek, przez ubrania, aż po elektronikę – świat second-handów to prawdziwa skarbnica okazji. Dodatkowy plus? Wspierasz ekologię!